Laos!!!
Door: Sebulia
Blijf op de hoogte en volg Sebulia
07 Februari 2014 | Laos, Don Som
Na Chiang Mai vervolgden wij onze reis naar Mae Hong Son, een schattig bergstadje. We moesten eerst uren door de jungle en bergen rijden. Was erg mooi! Eenmaal in Mae Hong Son aangekomen keken we ons ogen uit. Zo hadden we Thailand nog niet eerder gezien.. geen tuktuk te bekennen! Eigenlijk was het allemaal heel vredig en rustig, maar dat maakte het juist leuk! Omdat Mae Hong Son bekend staat om zijn mooie omgeving, hebben we een scooter gehuurd zodat we de omgeving lekker snel en makkelijk konden bekijken. Die scooter was wel spannend aangezien we allebei geen rijbewijs hebben. Ik ben nogal onhandig en niet oplettend in het verkeer, daarom heb ik de hele dag lekker bij Sebas achterop gezeten. Ging uitstekend, niet gevallen en geen ongelukken! Die avond sliepen we in een heel apart guesthouse, we hadden namelijk geen bedden, maar we sliepen op matrasjes op de grond, ook wel eens leuk!!
Vanuit Mae Hong Son zijn we naar Pai gegaan, een bergdorpje. Op weg naar Pai stopte onze overvolle bus midden op de berg, omdat hij te zwaar was. Er moesten 10 mensen uit zodat de bus weer genoeg kracht kreeg om zichzelf omhoog te trekken. Dat was wel even spannend, want in het begin leek het erop dat we achteruit zouden gaan rijden!! Weer een ervaring erbij. Pai werd beschreven als een soort 2e kleinere Kao San Road. Volgens Sebas klopte dat wel. Pai was heel relaxed, maar wel toeristisch. Overal liepen een soort van hippies en om de 100 meter zag je wel een bordje hangen met ‘ no drugs’. Wij hadden allebei niet verwacht dat drugs zo’n rol speelden bij toeristen. In Pai zijn we vrij lang gebleven omdat ik een dag ziek was en omdat we nog een extra dagje wilden om alleen maar te relaxen. De andere dagen hebben we (weer) een scootertje gehuurd!! Maar dit keer ging dat minder soepel. We zaten namelijk midden in de jungle, 5 km van huis, zonder benzine. Onze benzinemeter bleek stuk en we hadden duidelijk geen volle tank meegekregen. Lichtelijk in paniek kwamen we op het idee om een local te zoeken die benzine zou kunnen overgieten. Uiteindelijk is dat min of meer gelukt, met behulp van rietjes (die we in de prullenbak vonden) konden we een halve liter benzine in onze tank gooien. Wat een geluk!! Op Sebas z’n mond na, die brandde van de benzine die hij per ongeluk had binnengekregen. Later die dag, op een klein landweggetje waar we reden, kwamen er 2 omaatjes uit hun huis de weg opgelopen om ons wiet aan te bieden. Rare dag!!
Na Pai werd het tijd voor Laos! We hebben de slowboat genomen naar Luang Prabang. De reis duurden 3 dagen. Op de eerste dag moesten we de hele dag rijden naar een hotel vlak bij de grens. Er werd ons verteld dat overnachting inbegrepen was, dus we verwachtten al geen 5 sterrenhotel.. maar onze kamer was ronduit verschrikkelijk! We zijn gewend om in vieze kamers te slapen, maar nog geen was zo vies als deze. Na die nacht overleefd te hebben gingen we (na 4 uur slaap) naar grensovergang om ons visa te regelen en de grens over te gaan. Dat ging gelukkig allemaal goed. Toen we eenmaal op de slowboat zaten, kwamen we erachter dat het die verschrikkelijke hotelovernachting allemaal waard was. Het was prachtig!! We zagen alleen maar jungle, bergen, kleine strandjes, vissersboten, spelende kinderen en kleine hutjes. We stopten rond een uur of vijf bij een dorpje aan de Mekong dat Pak Beng heette. Van te voren was ons verteld dat het dorpje Bag Pang heette, dus toen wij dat dorpje opzochten in de Lonely Planet om alvast te kijken voor een guesthouse, konden wij niks daarover vinden. Even later vertelde onze begeleider dat het allergoedkoopste guesthouse van hem was en dat we maar beter nu gelijk een kamer konden boeken. Wij snapten gelijk waarom ze ons ‘per ongeluk’ de verkeerde naam hadden doorgegeven. Zo geniepig kunnen de mensen hier af en toe zijn. We hebben gelukkig zijn guesthouse niet geboekt en vonden een 5 keer goedkopere in het dorpje. Het was een heel arm dorpje. In ons guesthouse was er geen stromend water en het licht werkte ook niet, daarom hadden we een kaarsje op de tafel. Zo gezellig! We waren zeer onder de indruk van hoe arm het allemaal was, bijzonder om mee te maken. De dag daarna weer in de boot en in de namiddag kwamen we aan in Luang Prabang. We vonden het allebei heel mooi. Het was er groen, veel gezellige kraampjes en met een hele drukke avond- en foodmarket. En juist op het drukste moment van de avond viel het licht in de hele stad uit. Sta je dan in een overvolle steeg! Overal paniek!! Na een kwartier gingen de lichten weer aan en hoorde je over het hele stadje een soort euforisch opgelucht gejuich. Weer wat nieuws meegemaakt! Na Luang Prabang was Vang Vieng (partyparadijs) op onze agenda! We werden daar dan ook verwelkomd met een kotsende jongen op straat en een duidelijk-onder-invoed-van-drugs-jongen welkom geheten. Wij hadden dus verwacht dat het alleen maar feesten zou zijn. Helaas kwamen we erachter dat die verwachting duidelijk bij het ‘oude’ Vang Vieng’ hoorde. Het ‘nieuwe’ Vang Vieng had nog maar 3 van de tientallen barren open.. Ondanks deze teleurstelling zijn we toch gaan tuben (met een band van de rivier af en je ondertussen klemzuipen langs barretjes aan de rivier) en begonnen we om 11 ’s ochtends al met free whisky-shot! Daar hebben we leuke Nederlanders ontmoet en verder mee de rivier afgetubed.
Op naar Vientiane, de hoofdstad! Ik verwachtte er veel van, maar Sebas had me al verteld dat de stad niet heel erg bijzonder was. Ik snap wel wat hij bedoelde. De stad zelf heeft niet echt iets. Ik miste een gezellig centrum! De geschiedenis en de bezienswaardigheden zijn daarentegen wel echt een bezoekje waard. We zijn niet in Vientiane gebleven en we hebben de nachtbus naar Si Phan Don gepakt (4000 islands). We hebben al veel bussen meegemaakt; snikhete bussen, overvolle bussen, lege bussen, aircobussen, maar deze slaapbus met echte 2-persoonsbedden was het leukst! We sliepen in een soort 2 persoonshoogslaper met eigen dekens en kussens, heerlijk! De volgende dag kwamen we eindelijk, na 4 uur vertraging, aan! De busreis zelf ging ook niet al te snel, want er liepen om de 3 minuten koeien over de weg. Toen moesten we nog op een klein veerbootje naar het eilandje waar we nu zitten. Net lekker een avondduikje genomen in de Mekong op ons kleine schattige zandstrandje.
Het reizen zelf hebben we al helemaal onder de knie, we zijn inmiddels overal aan gewend; vieze kamers, koude douches, overal schoenen uit voordat je naar binnengaat, ons eten wordt nooit tegelijkertijd met elkaar geserveerd, je kan gewoon je eigen drinken meenemen naar een restaurant, alles en iedereen is altijd te laat, bustickets bij het busstation kopen ipv bij je guesthouse, afdingen en ga zo maar door!! We hebben het hartstikke leuk (met elkaar) en moeten er nog niet aandenken om naar huis te gaan! Toch missen we jullie af en toe wel hoor!!
Kusjes
Vanuit Mae Hong Son zijn we naar Pai gegaan, een bergdorpje. Op weg naar Pai stopte onze overvolle bus midden op de berg, omdat hij te zwaar was. Er moesten 10 mensen uit zodat de bus weer genoeg kracht kreeg om zichzelf omhoog te trekken. Dat was wel even spannend, want in het begin leek het erop dat we achteruit zouden gaan rijden!! Weer een ervaring erbij. Pai werd beschreven als een soort 2e kleinere Kao San Road. Volgens Sebas klopte dat wel. Pai was heel relaxed, maar wel toeristisch. Overal liepen een soort van hippies en om de 100 meter zag je wel een bordje hangen met ‘ no drugs’. Wij hadden allebei niet verwacht dat drugs zo’n rol speelden bij toeristen. In Pai zijn we vrij lang gebleven omdat ik een dag ziek was en omdat we nog een extra dagje wilden om alleen maar te relaxen. De andere dagen hebben we (weer) een scootertje gehuurd!! Maar dit keer ging dat minder soepel. We zaten namelijk midden in de jungle, 5 km van huis, zonder benzine. Onze benzinemeter bleek stuk en we hadden duidelijk geen volle tank meegekregen. Lichtelijk in paniek kwamen we op het idee om een local te zoeken die benzine zou kunnen overgieten. Uiteindelijk is dat min of meer gelukt, met behulp van rietjes (die we in de prullenbak vonden) konden we een halve liter benzine in onze tank gooien. Wat een geluk!! Op Sebas z’n mond na, die brandde van de benzine die hij per ongeluk had binnengekregen. Later die dag, op een klein landweggetje waar we reden, kwamen er 2 omaatjes uit hun huis de weg opgelopen om ons wiet aan te bieden. Rare dag!!
Na Pai werd het tijd voor Laos! We hebben de slowboat genomen naar Luang Prabang. De reis duurden 3 dagen. Op de eerste dag moesten we de hele dag rijden naar een hotel vlak bij de grens. Er werd ons verteld dat overnachting inbegrepen was, dus we verwachtten al geen 5 sterrenhotel.. maar onze kamer was ronduit verschrikkelijk! We zijn gewend om in vieze kamers te slapen, maar nog geen was zo vies als deze. Na die nacht overleefd te hebben gingen we (na 4 uur slaap) naar grensovergang om ons visa te regelen en de grens over te gaan. Dat ging gelukkig allemaal goed. Toen we eenmaal op de slowboat zaten, kwamen we erachter dat het die verschrikkelijke hotelovernachting allemaal waard was. Het was prachtig!! We zagen alleen maar jungle, bergen, kleine strandjes, vissersboten, spelende kinderen en kleine hutjes. We stopten rond een uur of vijf bij een dorpje aan de Mekong dat Pak Beng heette. Van te voren was ons verteld dat het dorpje Bag Pang heette, dus toen wij dat dorpje opzochten in de Lonely Planet om alvast te kijken voor een guesthouse, konden wij niks daarover vinden. Even later vertelde onze begeleider dat het allergoedkoopste guesthouse van hem was en dat we maar beter nu gelijk een kamer konden boeken. Wij snapten gelijk waarom ze ons ‘per ongeluk’ de verkeerde naam hadden doorgegeven. Zo geniepig kunnen de mensen hier af en toe zijn. We hebben gelukkig zijn guesthouse niet geboekt en vonden een 5 keer goedkopere in het dorpje. Het was een heel arm dorpje. In ons guesthouse was er geen stromend water en het licht werkte ook niet, daarom hadden we een kaarsje op de tafel. Zo gezellig! We waren zeer onder de indruk van hoe arm het allemaal was, bijzonder om mee te maken. De dag daarna weer in de boot en in de namiddag kwamen we aan in Luang Prabang. We vonden het allebei heel mooi. Het was er groen, veel gezellige kraampjes en met een hele drukke avond- en foodmarket. En juist op het drukste moment van de avond viel het licht in de hele stad uit. Sta je dan in een overvolle steeg! Overal paniek!! Na een kwartier gingen de lichten weer aan en hoorde je over het hele stadje een soort euforisch opgelucht gejuich. Weer wat nieuws meegemaakt! Na Luang Prabang was Vang Vieng (partyparadijs) op onze agenda! We werden daar dan ook verwelkomd met een kotsende jongen op straat en een duidelijk-onder-invoed-van-drugs-jongen welkom geheten. Wij hadden dus verwacht dat het alleen maar feesten zou zijn. Helaas kwamen we erachter dat die verwachting duidelijk bij het ‘oude’ Vang Vieng’ hoorde. Het ‘nieuwe’ Vang Vieng had nog maar 3 van de tientallen barren open.. Ondanks deze teleurstelling zijn we toch gaan tuben (met een band van de rivier af en je ondertussen klemzuipen langs barretjes aan de rivier) en begonnen we om 11 ’s ochtends al met free whisky-shot! Daar hebben we leuke Nederlanders ontmoet en verder mee de rivier afgetubed.
Op naar Vientiane, de hoofdstad! Ik verwachtte er veel van, maar Sebas had me al verteld dat de stad niet heel erg bijzonder was. Ik snap wel wat hij bedoelde. De stad zelf heeft niet echt iets. Ik miste een gezellig centrum! De geschiedenis en de bezienswaardigheden zijn daarentegen wel echt een bezoekje waard. We zijn niet in Vientiane gebleven en we hebben de nachtbus naar Si Phan Don gepakt (4000 islands). We hebben al veel bussen meegemaakt; snikhete bussen, overvolle bussen, lege bussen, aircobussen, maar deze slaapbus met echte 2-persoonsbedden was het leukst! We sliepen in een soort 2 persoonshoogslaper met eigen dekens en kussens, heerlijk! De volgende dag kwamen we eindelijk, na 4 uur vertraging, aan! De busreis zelf ging ook niet al te snel, want er liepen om de 3 minuten koeien over de weg. Toen moesten we nog op een klein veerbootje naar het eilandje waar we nu zitten. Net lekker een avondduikje genomen in de Mekong op ons kleine schattige zandstrandje.
Het reizen zelf hebben we al helemaal onder de knie, we zijn inmiddels overal aan gewend; vieze kamers, koude douches, overal schoenen uit voordat je naar binnengaat, ons eten wordt nooit tegelijkertijd met elkaar geserveerd, je kan gewoon je eigen drinken meenemen naar een restaurant, alles en iedereen is altijd te laat, bustickets bij het busstation kopen ipv bij je guesthouse, afdingen en ga zo maar door!! We hebben het hartstikke leuk (met elkaar) en moeten er nog niet aandenken om naar huis te gaan! Toch missen we jullie af en toe wel hoor!!
Kusjes
-
07 Februari 2014 - 19:33
Papa Peter:
Wat een prachtig avontuur. Ik kijk weer uit naar het volgende verslag. Voorzichtig daar, want ik wil jullie ook erg graag weer terug! -
07 Februari 2014 - 20:52
Oma Laurine:
Bon bon. Wat een belevenissen. Ik zie het allemaal voor me en reis in gedachte met jullie mee. Masha danki Juul. -
08 Februari 2014 - 12:47
Francisca (moeders):
Heerlijk om te lezen over alles wat jullie beleven! We zoeken de plaatsen op via google en bekijken de plaatjes. Hebben we een beetje het gevoel dat we iets dichter bij jullie zijn! Hele dikke knuffel van ons allemaal -
09 Februari 2014 - 00:34
Tante Le:
Lieverd, wat een heerlijk geschreven verhaal! Wat fijn dat jullie zo genieten en mooi om al jullie ervaringen een beetje mee te maken. Pas maar goed op voor drugs verkopende omaatjes en kapotte benzine meters. Heel benieuwd naar alle foto's! XXX -
10 Februari 2014 - 12:36
Fons:
Hoe meer ik lees en hoor des te jaloerser ben ik op jullie, wat een reis! Veel plezier in Cambodja en doe voorzichtig! Liefs papa -
10 Februari 2014 - 12:52
Marleen:
Lieve JJ en Sebas, wat een leuk uitgebreid verslag bij de foto's die we natuurlijk al gezien hadden. We zijn blij dat jullie het zo naar je zin hebben en zulke prachtige en bijzondere dingen meemaken. Ik kijk uit naar het volgende verslag. liefs Marleen -
10 Februari 2014 - 15:19
Oma Willy:
Lieve allebei,wat een goed verslag; toch niet voor niets een Havo diploma !Dat jullie zulke bijzondere dingen mee zouden maken had ik niet kunnen denken. Geniet nog deze 2 de helft!
Ik denk vaak aan jullie. Liefs, Oma Willy -
11 Februari 2014 - 22:27
Helen :
Lieve Sebas en Julia,fijn om weer te weten waar en wat jullie doen Een paar keer op mijn i Pad gekeken,Nu vind ik jullie op faceb Leuk dat jullie er samen van genieten.Tot snel Kus -
12 Februari 2014 - 08:58
Jacqueline:
Oh wat klinkt dat allemaal goed zeg! wat een bijzondere ervaringen doen jullie op zeg, jaloersmakend heerlijk. Ik zou zeggen: geniet van elkaar en al het moois om jullie heen! Dikke kus van Jacqueline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
